బుధగ్రహ జననం – 7
కూర్చోబోతున్న చంద్రుడి చూపులు ఆశ్రమం వైపు ఒక్కసారిగా దూసుకు వెళ్ళాయి. వాతాయనం ముందు నిలుచుని తీక్షణంగా చూస్తున్న తార, గిరుక్కున వెనుదిరిగింది.
అర్ధరాత్రి దాటింది. చంద్రుడు పొదరింటి సమీపంలో అసహనంగా అటూ ఇటూ తిరుగుతున్నాడు. తార. ఎందుకు రాలేదు ? వస్తుందా ? రాదా ? వస్తానంటూ సంకేతం ద్వారా సందేశం అందించిందే ! బృహస్పతి
మీద ఎందుకో కోపమొస్తోందతనికి ఇలా తిరుగుతూ ఉంటే – విద్యార్థులో పరిచారికో – ఎవరైనా చూసే అవకాశం ఉంది ! చంద్రుడు… ఆ ఆలోచన తట్టిన వెంటనే పొదరింట్లోకి దూరాడు. ఉన్నట్టుండి గాలి సరికొత్త సౌరభాన్ని మోసుకొచ్చింది. ఇంతసేపూ ఆ ప్రదేశంలో లేని ఆ కొత్త సువాసనను వెంబడిస్తూ సన్నగా, లీలగా… అందెల సవ్వడి ! చంద్రుడి హృదయం ఉత్సాహంతో స్పందించింది. “చంద్రా !”” తార తగ్గు స్వరంతో పిలిచింది. చంద్రుడు పొదరింట్లోంచి అవతలకి వెళ్ళాడు. వేగంగా తార అతని దగ్గరగా నడిచింది. తార కంటే ముందుగా ఆమె పైట కొంగు గాలికి ఎగురుతూ, చంద్రుడి వైపు దూసుకుంటూ వచ్చింది. చంద్రుడనే గండు చేపను పట్టడానికి తార విసరిన వలలా ఆ పైట చంద్రుడి ముఖాన్ని కప్పింది. పైటను వెంటాడుతూ వచ్చిన తార తనువు చంద్రుడి శరీరాన్ని తాకింది.
తక్షణం యాంత్రికంగా ఆమె చేతులు అతడినీ, అతడి చేతులు ఆమెనూ చుట్టేశాయి. తార పెదవులు చంద్రుడి చెవి దగ్గరగా కదుల్తూ గుసగుసగా ‘చంద్రా !’ అన్నాయి. సమాధానం అందజేస్తూ చంద్రుడు తన చెవిని ఆమె పెదాలకేసి నొక్కాడు.
ఇద్దరి ఆలోచనలూ ఒక్కటిగానే ఉన్నట్టు. ఇద్దరి శరీరాలు ఒకే విధంగా ప్రతిస్పందిస్తునట్టూ. అసంకల్పితంగా ఒకర్నొకరు నడిపించుకుంటూ పొదరింట్లోకి వెళ్ళారు. ఇద్దరూ ఒకరి పక్కన ఒకరు కూర్చున్నారు.
తారా…”” చంద్రుడు బరువుగా అన్నాడు. “ఈ రెండు రోజులూ అంతులేనివిగా అనిపించాయి…” “మనం జాగ్రత్తగా నడుచుకోవాలి… లేకపోతే ప్రమాదం ! అందుకే… రాలేదు…”” తార అంది. “తారా !”” చంద్రుడు మత్తుగా, పారవశ్యంతో పిలిచాడు. “నిన్ను అలా పిలుస్తూనే ఉండాలనిపిస్తోంది !”.
తార చెయ్యి ప్రేమలతలా కదిలి, చంద్రుడి మెడ చుట్టూ అల్లుకుని, అతన్ని కిందికి లాగింది. చంద్రుడు వాలాడు. క్షణంలో తార ఒడిలో.
‘”నిన్ను నోరారా పిలవాలనిపిస్తోంది… కానీ..నా పిలుపు ఇక్కడ ఇతర్లు వింటారేమో అన్న భయం నన్ను పీడిస్తూనే ఉంటుంది!” చంద్రుడు ఆవేశంగా అన్నాడు.
తార చెయ్యి చంద్రుడి జుత్తును ప్రేమగా నిమిరింది. “మనది రహస్య ప్రణయం. ఇలాగే చాటు మాటు గా
చంద్రుడు ఆవేశంగా లేచి కూర్చున్నాడు. ‘”అది నాకు నచ్చదు !”” అతని కంఠంలో ఆవేశం గంటలా ధ్వనించింది. “వడ్డించిన విస్తరి ముందు చేతులు కట్టివేయబడి కూర్చోవడం నాకు నచ్చదు.”
చంద్రా
నువ్వూ… నేనూ… అంతే ! మరెవ్వరూ ఉండకూడదు. మనల్ని ఎవ్వరూ చాటుగా అయినా సరే – చూడకూడదు. మన మాటల్ని వినకూడదు.”
తార చేత్తో చంద్రుడి బుగ్గ నిమిరింది. “నువ్వు వర్ణిస్తుంటే – అలా ఉండాలని, శాశ్వతంగా అలాగే ఉండిపోవాలనీ నాకు అనిపిస్తోంది, తెలుసా ?” ‘”తారా ! నిన్ను…నాతో తీసుకెళ్ళిపోతాను !”” చంద్రుడు ఉద్రేకంతో అన్నాడు.
“ఎక్కడికి ?”
“నాకు నువ్వూ, నీకు నేనూ మాత్రమే కనిపించే చోటు కి మనిద్దర్నీ ఒక్కటిగా ఉంచే ఏకాంత ప్రదేశానికి !””
‘”ఎక్కడికి ?” తార తన రెండు చేతుల్తో చంద్రుడి ముఖాన్ని, తన వైపు తిప్పుకుని, నవ్వుతూ అడిగింది.
*”నా మందిరానికి !”
“నీ మందిరమా !”” తార కంఠంలో ఆశ్చర్యం ధ్వనించింది. “నీ తల్లిదండ్రులు ఆశ్రమానికా?”
“కాదు. నా మందిరానికి! నా కోసం విశ్వకర్మ మందిరం నిర్మించాడు ! విద్యాభ్యాసం పూర్తయ్యాక, వివాహం చేసుకుని, నేను ఆ మందిరంలో నివాసం ప్రారంభించాలి… “
“నా విద్యాభ్యాసం ఇక్కడికి వచ్చిన రోజే – ఆశ్రమ వాతాయనంలో నీ కళ్ళను చూసిన క్షణంలోనే పూర్తయింది !”” చంద్రుడు నవ్వుతూ అన్నాడు.
ప్రతిస్పందనగా తార అరచేతులు చంద్రుడి బుగ్గల్ని సున్నితంగా నొక్కాయి. చంద్రుడి అరచేతులు ఆమె చేతుల మీదికి చేరి, నిమురుతున్నాయి.
‘”వివాహం… అది కూడా అయిపోయింది! నీతో ! నీ చెయ్యి పట్టుకున్నాను. పాణిగ్రహణం అయిపోయింది ! త్వరలో నిన్ను రహస్యంగా తీసుకెళ్ళిపోతాను. దాంతో రాక్షసం’ కూడా అయిపోతుంది !”
‘”చంద్రా…”” తార కంఠంలో పారవశ్యం జీరగా ధ్వనిచేసింది.
‘”నువ్వు నా కోసమే పుట్టావు. నా కోసమే బృహస్పతిని పెళ్లి చేసుకున్నావు. నా కోసమే దాంపత్య శిల్పం నేర్చుకుని, సిద్ధంగా ఉన్నావు !” ఏదో ఆవేశం. ఏదో ఉద్రేకం తారని చంద్రుడి కౌగిలిలోకి తోసింది. అతని చెవి దగ్గరగా ఆమె పెదవులు కదుల్తున్నాయి. ‘”మొదట్లో నీకు మాటలు రావేమో అనుకున్నాను. భయపడి పారిపోతావేమో అనుకున్నాను. నిన్ను… నీ సౌందర్యాన్ని నా దారికి తెచ్చుకోగలనో, లేనో అని నాలో నేనే నలిగిపోయాను. కానీ… ఎంత త్వరగా – ఎంతగా ఎదిగిపోయావ్ !”.
previous post
