అధ్యాయము-6
నరసావధానుల వృత్తాంతము
ఆ మరునాడు ఉదయమున జపధ్యానాదులు పూర్తి అయిన తదుపరి తిరుమలదాసు యిట్లు చెప్పనారంభించెను. “అయ్యా! శ్రీపాద శ్రీవల్లభుల వారు యీ చరాచర సృష్టికంతటికినీ మూలము. వారు వటవృక్షము వంటివారు. వారి అంశావతారములన్నియూ ఆ వృక్షము యొక్క ఊడలవంటివి. ఊడలు భూమిలోనికి దిగి స్వతంత్రమైన తత్త్వము గలవిగా కనిపించిననూ, వాటికి ఆధారభూతమైనది మాత్రము ఆ వటవృక్షమే. దేవదానవులు లగాయితూ సమస్త ప్రాణులకునూ వారే ఆధారము, ఆశ్రయము. వారి నుండియే సమస్త శక్తులును సంప్రాప్తమగుచుండును, తిరిగి వారిలోనే అవి లీనమగుచుండును. పర్వత శిఖరమున చేరిన వ్యక్తికి అన్ని దారులునూ ఒకటిగానే ఉందును. అదే విధముగా అన్ని రకముల సాంప్రదాయముల వారునూ దత్త తట్ట్వములో సమన్వయము పొందుదురు. సమస్త ప్రాణులకునూ కాంతి పరివేష్టమై ఉందును. నేను పీఠికాపురము నందున్న రోజులలో అచ్చటకు ఒక యోగి వచ్చెను. అతడు ఫలానా విగ్రహము యొక్క కాంతి పరివేష్టము యీ విధముగా ఉన్నది, ఈ మనుష్యుని యొక్క కాన్తివిశేశము యీ రంగులో యింతవరకు వ్యాపించి యున్నది, అని చెప్పుచుండెను. అతడు శ్రీ కుక్కుటేశ్వరాలయమునకు వచ్చి స్వయంభూదత్తుని సూక్ష్మ కాంతి ఎంతమేరకు వ్యాపించినది, ఏ రంగులో ఉన్నది పరీక్ష చేయదలచెను. వారికి స్వయంభూదత్తుని స్థానములో శ్రీపాద శ్రీవల్లభులు వారు దర్శనమిచ్చిరి. వారి శిరము చుట్టూ విద్యుల్లతలను పోలిన ధవళకాంతి అమెయముగా వ్యాపించియుండెను.
ఆ ధవళకాంతిని చుట్టి దిగంతములకు వ్యాపించుచూ నీలపురంగు కాంతి దర్శనమిచ్చెను. ఆ మూర్తి ఆ యోగిని చూచి, నాయనా! ఇతరుల సూక్ష్మ శరీరములు ఎంతమేరకు వ్యాపించియున్నవో తెలుసుకోవలయుననే పిచ్చి ప్రయత్నములతో విలువయిన కాలమును వ్యర్థము చేయుచున్నావు. ముందు నీ గురించి ఆలోచించుకొనుము. కొలది దినములలో నీకు మృత్యువు పొంచియున్నది. కావున సద్గతిని పొందు యోచనలను చేయుము. సర్వ సత్యములకును, సర్వ తత్త్వములకునూ మూలమైన దత్తుడను నేనే! మహా సిద్ధి పురుషులు, మహా యోగులు, మహా భక్తులు ప్రేమతో ఆహ్వానింపగా నేను ఈ కలియుగములో పాదగయా క్షేత్రములో అవతరించితిని.
స్వామివారి ఉపదేశములకు ఆ యోగిలోని పూర్వ వాసనలన్నియు నశించిపోయెను. సూక్ష్మ శరీర కాంతిని తెలుసుకొనగలుగు అతని శక్తి అంతయునూ శ్రీవల్లభుల వారిలో లీనమైపోయెను. తదుపరి అతడు శ్రీవల్లభులవారిని, వారి స్వగృహమున దర్శనము చేసుకొని ధన్యుదాఎను. “శ్రీపాదుల వారి చుట్టూ వ్యాపించియున్న ఆ స్వచ్ఛమైన ధవళకాంతి శ్రీవల్లభులు అత్యంత నిర్మలమైనవారనియూ సంపూర్ణ యోగావతారులనియూ, నీలపురంగు కాంతి వారు అనంతప్రేమతోను కరుణ తోను నిండియున్నవారనియూ, యీ వర్ణములు వివరించుచున్నవని, ” ఆ యోగి చెప్పెను.
ఆ యోగి నిష్క్రమించిన తదుపరి ఆసక్తికరమైన చర్చ సాగెను. చాతుర్వర్ణ విభాగము సూక్ష్మ శరీరముల కాంతి భేదములను బట్టి నిర్ణయించవలెనా? లేక జన్మసిద్ధమైన కులగోత్రములను బట్టి నిర్ణయించవలెనా? ఏ వర్ణము వారికి వేదోక్త ఉపనయనము చేయవలెను? ఏ వర్ణము వారికి శాస్త్రోక్త ఉపనయనము అనగా పురాణోక్త ఉపనయనము చేయవలెను? ఉపనయనమనగా భ్రూమధ్యమునందున్న మూడవ కన్నునకు సంబంధించినదా? లేక మరేదయినా విశేషమా? మేదాజనమనగా నేమి? ఇటువంటి చర్చ చాల వేడివేడిగా జరిగెను. పండితులు ఏకాభిప్రాయమునకురారయిరి.
సత్య ఋషీశ్వరులని పేరు గాంచిన మల్లాది బాపన్నావధానులు గారు పీఠికాపుర బ్రాహ్మణ పరిషత్తునకు అధ్యక్షులుగా యుండిరి. వారిని బాపనార్యులని పిలుచుట కూడా కద్దు. వారు ముఖ్యముగా సూర్యుని, అగ్నిని ఉపాసించువారు. పీఠికాపురమునందు జరిగిన ఒకానొక యజ్ఞమునకు ఆధ్వర్యము వహించుటకు వారు ఆహ్వానింపబడిరి.
యజ్ఞాంతమున కుంభవృష్టిగా వర్షము కురిసినది. అందరునూ సంతోషించిరి. శ్రీ బాపన్నావధానులు గారిని తమ గ్రామములో నివసించవలసినదని క్షత్రియులైన శ్రీ వత్సవాయి నరసింహవర్మ గారు కోరిరి. శ్రీ వర్మగారి ఆహ్వానమును వారు తిరస్కరించిరి.యజ్ఞయాగములలో లభించు సంభావనలను మాత్రమె శ్రీ బాపనార్యులు తీసుకొనెడివారు. ఆ ద్రవ్యమునకు ద్రవ్యశుద్ధి లేనిచో వారు స్వీకరించెడివారు కారు. శ్రీ వర్మగార్కి అత్యంత ప్రీతిపాత్రమైన కపిలగోవు ఒకటి వుండెడిది. దాని పేరు గాయత్రి. ఆ ధేనువు సమృద్ధిగా పాలనిచ్చెడిది. మిక్కిలి సాదు స్వభావము కలిగినది. అదే సమయమున గాయత్రి కనిపించుటలేదనియూ, ఎచ్చటనో తప్పిపోయినదనియూ శ్రీ వర్మగార్కి వర్తమానము అందినది. శ్రీ బాపనార్యులు జ్యోతిష పండితులు కూడా అగుటచే వర్మగారు వారిని ఏ విషయమై ప్రశ్నించిరి. ఆ గోవు శ్యామలాంబాపురమున (సామర్లకోట) ఖాన్ సాహెబ్ అను కసాయి వాని వద్ద ఉన్నదనియూ వెంటనే వెళ్లకపోయిన యెడల గాయత్రి వధించబడుననియూ బాపనార్యులు తెలిపిరి. వర్మగారు శ్యామలాంబాపురమునకు మనిషిని పంపించు ప్రయత్నమున బాపనార్యులకు ఒక షరతు విధించిరి.
బాపనార్యుల వచనానుసారము గాయత్రి లభించునెడల వర్మగారిచ్చు 3 పుటల భూమిని, నివాసయోగ్యమయిన యింటిని బాపనార్యులు పండిత బహుమానముగా స్వీకరించవలెను. బాపనార్యులు సంకటస్థితిలో పడిరి. తాను దానమును స్వీకరించని పక్షమున వర్మగారు గోవును హత్యకు గురి అవనిచ్చెదరు. అపుడు వారికి గోహత్యాపాతకము చుట్టుకొనును. గోహత్యా పాతకము కంటే పండిత బహుమానము స్వీకరించుట మంచిదని వారు తలపోసిరి. గాయత్రి రక్షింపబడెను. పీఠికాపురవాసుల అదృష్టము పండెను. శ్రీ బాపన్నావధానులు గారు 3 పుట్ల భూమికి యజమానులయిరి. వారికి నివసించుటకు గృహవసతి కలిగెను. శ్రీ బాపనార్యులకు వెంకావధానులు అను కుమారుడును, సుమతి యను బాలికయును కలరు. సుమతి జాతకము నందు సర్వవిధములయిన శుభ లక్షణములుండుట చేతను ఆమె నడుచునప్పుడు మహారాణిని తలపించు నడక వయ్యారములు ఉండుటచేతను ఆమెకు సుమతీ మహారాణియని నామకరణము చేసెను. శ్రీ బాపనార్యుల కీర్తి ప్రతిష్ఠలు ఆనతి కాలములోనే దశదిశల వ్యాపింపదొడగెను.
గోదావరీ మండలాంతర్గతమైన అయినవిల్లి అను గ్రామము నుండి ఘండికోట గృహనామమును కలిగిన అప్పల లక్ష్మీనరసింహ రాజశర్మ అను బ్రాహ్మణ బాలకుడు పీఠికాపురమునకు వచ్చెను. అతడు భారద్వాజ గోత్రీకుడు, ఆపస్తంబసూత్రుడు, వెలనాటి వైదిక శాఖకు చెందినవాడు. వాని యింట కాలాగ్నిశమన దత్తుడను విగ్రహము కలదు. పూజాసమయమున ఆ విగ్రహమూర్తి రాజశర్మతో స్పష్టముగా మాట్లాడుటయూ, వానికి ఆదేశములిచ్చుటయూ జరుగుచుండును. చిన్నతనముననే అప్పలరాజుశర్మ తల్లిదండ్రులను పోగొట్టుకొనెను. ఒకనాడు పూజాసమయమున కాలాగ్నిశమనుడు రాజశర్మను పీఠికాపురమునకు పోయి హరితస గోత్రీకుడును, ఆపస్తంబ సూత్రుడును, వెలనాటి వైదిక శాఖకు చెందిన మల్లాది బాపన్నావధానుల గారి వద్ద విద్యను పూర్తి చేయమని ఆదేశించిన పిదప అతడు పీఠికాపురమునకు వచ్చెను. శ్రీ బాపనార్యులు దత్తుని ఆదేశానుసారము తనవద్దకు విద్యార్థిగా వచ్చిన రాజశర్మను యాయవారములు చేసుకొననీయక, తన యింటినందే భోజన సదుపాయమును ఏర్పాటుచేసెను. శ్రీ బాపనార్యులు శనిప్రదోష సమయమున శివారాధానము చేసెడివారు. ఇంట్లోని స్త్రీలు శని ప్రదోషమున శివునకు సంబంధించిన వ్రతములు చేసెడివారు. పూర్వకాలమున నందయశోదలు శనిప్రదోష సమయమున శివారాధానము చేసినందువలన సాక్షాత్తూ శ్రీ కృష్ణుని పెంచుకొను అదృష్టమునకు నోచుకొనియున్నారు. శ్రీ బాపనార్యులతో పాటు విధిగా శ్రీ నరసింహవర్మయును, శ్రీ వెంకటప్పయ్య శ్రేష్ఠియును, మరికొందరు వైశ్య ప్రముఖులును శివారాధానమునందు పాల్గొనెడివారు.
శ్రీ కుక్కుటేశ్వర స్వామి వారి నుండి వెలువడిన వాణి – సుమతిఅప్పలరాజుల వివాహము
ఒక పర్యాయము శని ప్రదోష సమయమున శివారాధానము చేసిన తదుపరి శ్రీ కుక్కుటేశ్వర శివలింగము నుండి విద్యుత్కాంతులు వెలువడసాగెను. ఒకానొక గంభీరమైన వాణి “నాయనా! బాపనార్యా! నిస్సందేహముగా నీ కుమార్తె అయిన సుమతీ మహారాణిని అప్పలరాజు శర్మ కిచ్చి వివాహమోనరింపుము. లోక కళ్యాణము సిద్ధించును. ఇది దత్త ప్రభువుల వారి నిర్ణయము. ఈ మహా నిర్ణయమును మీరుటకు యీ చరాచర సృష్టి యందలి ఈ వ్యక్తికినీ అధికారము లేదు.” అని పలికెను.
ఈ శ్రీవాణి వెంకటప్పయ్య శ్రేష్ఠికిని, నరసింహవర్మకును అక్కడున్న అందరికిని కూడా వినిపించెను. అందరునూ ఆశ్చర్యచకితులయిరి.
అయినవిల్లి గ్రామము నందున్న రాజశర్మ యొక్క జ్ఞాతులకును, బంధువులకును వర్తమానము పంపబడినది. రాజశర్మకు సుమతి మహారాణితో వివాహము నిర్ణయమాయెను. రాజశర్మకు కనీసము గృహమయినా లేకపోవుట విచారించదగిన విషయముగా నుండెను. శ్రీ వెంకటప్పయ్య శ్రేష్ఠి తనకు చాలా గృహములు కలవనియూ అందొకదానిని రాజశర్మకు యిచ్చెదననెను. రాజశర్మ దానము తీసుకొనుటకు అంగీకరింపడాయెను. శ్రేష్ఠి రాజశర్మ బంధువులతో మాట్లాడి రాజశర్మకు పిత్రార్జితముగా లభించు గృహభాగమును వెల కట్టించెను. అది ఒక వరహాగా నిర్ణయించబడెను. శ్రీ శ్రేష్ఠి యొక్క గృహమునకు వెల కనీసము పండ్రెండు వరహాలని నిర్ణయించబడెను. తక్కువగా నున్న పదకొండు వరహాల సొమ్ము యిచ్చుటకు తనవద్ద పైకములేదని రాజశర్మ చెప్పెను. అట్లయిన నేను నా గృహమును ఒక వరహాకు మాత్రమే అమ్ముచున్నానని శ్రేష్ఠి చెప్పెను. “దానముగా తీసుకొనుట మీ కభ్యంతరకరమయిన యెడల ఒక వరహాను మాత్రము ఇచ్చి నా గృహమును తీసికొనుడు” అని శ్రేష్ఠి చెప్పెను. శ్రేష్ఠి చెప్పునది ధర్మ సమ్మతమేనని అందరునూ అంగీకరించిరి. శ్రీ సుమతీ మహారాణికిని, శ్రీ అప్పల లక్ష్మినరసింహ రాజశర్మకును మహాపండితుల వేదఘోష నడుమ మంగళ వాయిద్యములతో వైభవోపేతముగా వివాహము జరిగెను.
శ్రీపాద శ్రీవల్లభుల అవతారము అజ్ఞానమనెడి అంధకారమును రూపుమాపుటకు వచ్చినది. ఆధ్యాత్మిక, భౌతిక ప్రగతిలో జీవులకు ఏర్పడిన కుంటితనమును రూపుమాపుటకు వచ్చినది. అందువలన శ్రీదత్త ప్రభువులు కాలదేవతను, కర్మదేవతను శాసించిరి. వారి శాసనముననుసరించి అజ్ఞానాంధకారమునకు ప్రతిగా గ్రుడ్డిబాలుడును, ప్రాకృతిక అప్రాకృతిక ప్రగతికి సంబంధించిన కుంటి తనమునకు ప్రతిగా కుంటిబాలుడును రాజశర్మకు సంతానముగా కలిగిరి. తమ యిద్దరు బిడ్డలు యీ రకము వారయినందులకు సుమతీ, రాజశర్మలు ఎంతగానో ఖేదమునొందిరి. అయినవిల్లిలో ప్రసిద్ధమైన విఘ్నేశ్వరాలయము కలదు. ఒక పర్యాయము వారి బంధువులు ఆ విఘ్నేశ్వరుని మహాప్రసాదమును పీఠికాపురమునకు తీసుకొని వచ్చిరి. సుమతీ, రాజశర్మలు ఆ ప్రసాదమును గైకొనిరి. ఆ రోజు రాత్రి సుమతీ మహారాణికి స్వప్నమునందు ఐరావతము దర్శనమయినది. తదుపరి రోజులలో శంఖము, చక్రము, గద, కమలము, త్రిశూలము, వివిధములయిన దేవతలు, ఋషులు, సిద్ధులు, యోగులు మొదలయినవారు స్వప్నములో దర్శనమీయసాగిరి. మరికొన్ని రోజులయిన తదుపరి జాగ్రదవస్థలోనే దివ్య దర్శనములు కాజొచ్చెను. కండ్లు మూసినయెడల తెరమీద బొమ్మలవలె దివ్యవర్చస్సులతో, రకరకాల కాంతులతో తపస్సమాధులలో ఉన్న యోగులు, మునులు, మొదలగువారు దర్శనమిచ్చుచుండిరి.
ఈ విషయమై సుమతీ మహారాణి తన తండ్రియైన బాపనార్యుని సంప్రదించగా వారు, “ఇవన్నియును సర్వశుభ లక్షణములతో కూడిన మహాపురుష జననమును సూచించుచున్నవి.” అనిరి. సుమతీ మహారాణికి మేనమామ అయిన శ్రీధర పండితులు “అమ్మా! సుమతీ! రవి యొక్క జన్మనక్షత్రమైన విశాఖకును శ్రీరామావతారమునకును సంబంధము కలదు. చంద్రుని జన్మనక్షత్రమైన కృత్తికానక్షత్రమునకును శ్రీకృష్ణావతారమునకును సంబంధము కలదు. పూర్వాషాఢలో జన్మించిన అంగారకునికిని శ్రీలక్ష్మీనరసింహావతారమునకును సంబంధము కలదు. శ్రవణం నక్షత్రములో జన్మించిన బుధునకును, బుద్ధావతారమునకును సంబంధము కలదు. పూర్వఫల్గునీ నక్షత్రములో జన్మించిన గురుడునకును, విష్ణ్వుంశకును సంబంధము కలదు. పుష్యమీ నక్షత్రములో జన్మించిన శుక్రునకును భార్గావరామునికిని సంబంధము కలదు. రేవతీ నక్షత్రములో జన్మించిన శనికిని, కూర్మావతారమునకును సంబంధము కలదు. భరణీ నక్షత్రములో జన్మించిన రాహువునకును, వరాహావతారమునకు సంబంధము కలదు. ఆశ్లేష నక్షత్రములో జన్మించిన కేతువునకును, మత్స్యావతారమునకును సంబంధము కలదు. నీవు నన్ను ప్రశ్నించిన సమయము దైవరహస్యమునకు సంబంధించిన సమయము. అందువలన కోటానుకోట్ల గ్రహములు, నక్షత్రములు, బ్రహ్మాండముల యొక్క స్థితి, గతులను నిర్దేశించు దత్తప్రభువే జన్మించునా అని అనుమానముగా నున్నది.” అని అనిరి.
దత్తప్రభువు నిత్య వైభవ విభూతి
ఈ విషయమును సుమతీ మహారాణి రాజశర్మతో చెప్పెను. అంతట రాజశర్మ పూజాసమయములో కాలాగ్నిశమన దత్తునే అడిగెదననెను. కాలాగ్ని శమనుని పూజించు సందర్భమున నరులెవ్వరును చూడరాదు. పూజానంతరము దత్తుడు మానవరూపములో ఎదురుగా కూర్చొని మాట్లాడును. తదుపరి ఆ విగ్రహములోనికి లయమయిపోవును. ఇది నిత్యమూ జరుగు వ్యవహారము. రాజశర్మ అల్పవిషయములను, స్వార్థపూరిత సమస్యలను దత్తునకు నివేదింపడు. ఆ రోజు పూజా సమయమున దత్తుడు ప్రసన్నుడుగా తోచెను. పూజానంతరము దత్తుడు ఎదురుగా కూర్చొనెను. శ్రీధరా రా! అని పిలిచెను. దత్తునినుండి ఒక రూపము బయల్వేడలి తన ఎదురుగా ధ్యాననిష్ఠమయ్యెను. తిరిగి తన వ్రేలితో సైగ చేయుచూ శ్రీధరా రా! అని పిలిచెను. వెంటనే ఆ రూపము దత్తునిలో లీనమయ్యెను.
రాజశర్మకు యిదంతయునూ ఆశ్చర్యముగా నుండెను. శ్రీదత్త ప్రభువు రాజశర్మకు, “నీవు యిప్పుడు చూచినా రూపము రాబోయే శతాబ్దములలో వచ్చు ఒకానొక అంశావతారము. నాలో లీనమయిన జీవన్ముక్తులు సహితము నేను రమ్మని పిలిచిన వెంటనే వచ్చి తీరవలెను. పొమ్మని ఆజ్ఞాపించిన తక్షణము తెరచాటు కాక తప్పదు. నా యొక్క లీలా విభూతి కేవలము భూమికి మాత్రమే పరిమితము కాదు. ఈ బ్రహ్మాండములన్నియూ నా చేతిలోని ఆటబంతులు, నేను ఒక్క తాపు తన్నిన యెడల కోటానుకోట్ల యోజనములలో పడవలసినదే! నేను జనన మరణములకు అతీతుడను. ఇట్లనుచూ రాజశర్మ భ్రూమధ్యమును తాకెను. వెంటనే రాజశర్మకు తను ఒకానొక యుగములో విష్ణుదత్తుడను పేరుతో జన్మించినట్లునూ, తన భార్య సుశీల అను నామాంతరముగల సోమదేవమ్మగా జన్మించినట్లునూ జ్ఞాతమయ్యెను. గతమంతయూ స్ఫురణకు వచ్చినది. శ్రీ దత్తుడిట్లనెను. నెను దత్తుడిగా దర్శనమిచ్చిన ఆ యుగములో మిమ్ములను ఏదయినా కోరిక కోరుకోమంటిని. మీరు సరి అయిన కోరికను కోరుకొనలేకపోయిరి. మీ యింత పితృ శ్రాద్ధ దినమున భోజనమునకు రమ్మని పిలిచిరి. సూర్యాగ్నులతో కలిసి శ్రాద్ధ భోజనము చేసి, మీ పితృదేవతలకు శాశ్వత బ్రహ్మలోక ప్రాప్తినిచ్చితిని. నేను శ్రీపాద శ్రీవల్లభ అవతారమును ధరించదలచితిని. గత 100 సంవత్సరముల నుండి యీ భూమి మీద శ్రీపాద శ్రీవల్లభునిగా యోగులకును, మహాపురుషులకును దర్శనమిస్తూనే ఉన్నాను. త్రేతాయుగములో భరద్వాజ మహర్షి పీఠికాపురములో సవితృకాఠక చాయనమును చేసినాడు. ఆనాటి హోమభాస్మము మహాపర్వతములవలె పేరుకొని పోయినది. ఆ పర్వత ఖండములను హనుమంతుడు స్వర్గ, మర్త్య, పాతాళములకు కొంపోయెను.
మర్త్యలోకమునందు హిమాలయ పర్వత ప్రాంతముల ద్రోనగిరి యందును, మరికొన్ని ప్రాంతములందును వెదజల్లబడెను. హనుమంతుడు పర్వత ఖండములను గొంపోవు తరుణమున ఒక చిన్న ఖండము గంధర్వనగరము (గాణగాపురము) నందు పడినది. గంధర్వనగరము, భీమా, అమరజా పవిత్ర సంగమ ప్రదేశము. శ్రీపాద శ్రీవల్లభ అవతారమును గుప్తపరచిన తదుపరి మీన అంశ, మీన లగ్నములందు నృసింహసరస్వతిగా జన్మించి, గంధర్వనగరము నందు అనేక లీలలను చూపి, శ్రీశైలము నందలి కదళీవనమున 300 సంవత్సరములు తపోసమాధినందు ఉంది ఆ తర్వాత స్వామి సమర్థ అను నామమున ప్రజ్ఞాపురమున నివసించి శని మీనములోనికి ప్రవేశించినపుడు శరీరమును త్యజించెదను.” అని తెల్పిరి.
దత్తప్రభువు యొక్క యీ వచనములను తన ధర్మపత్నికి రాజశర్మ వివరించెను. సత్య ఋషీశ్వరులయిన బాపనార్యులు యిట్లనిరి. “నాయనా! రాజశర్మా! నీవు పూర్వ యుగములలోని జన్మమునందు శ్రీదత్త ప్రభువునకు, సూర్యునకు, అగ్నికి శ్రాద్ధ భోజనము పెట్టిన పుణ్యాత్ముడవు. ఈ జన్మము నందు ఏ రూపములో నయిననూ దత్తుడు భోజనము పెట్టమని అడుగవచ్చును. ఆనాడు పితృశ్రాద్ధ దినమయిననూ సరే భోక్తలు భోజనము చేయుటకు ముందేయైననూ దత్తుడు భోజనమడిగిన యెడల నిరభ్యంతరముగా పెట్టవలసినది. అమ్మా! సుమతీ! ఈ విషయములను నీవును గుర్తుంచుకొనుము.” నాయనా! శంకరభట్టు! దత్త ప్రభువు యొక్క లీలలు అపూర్వములు. అచింత్యములు. ఇదివరకెన్నడును విననివి.
శ్రీపాద శ్రీవల్లభుల ఆవిర్భావము
ఒక మహాలయ అమావాస్య నాడు రాజశర్మ పితృశ్రాద్ధమునకు సంబంధించిన ఏర్పాట్లను చూచుచుండెను. అంతట వీధి ముంగిట “భవతీ! భిక్షాందేహీ!” అని వినబడెను. అవదూతకు సుమతీ మహారాణి భిక్షనిచ్చెను. ఏదైన కోరికను కోరుకొమ్మనిన ఆ అవధూతతో సుమతి “అయ్యా! తమరు అవధూతలు. మీ వాక్కులు సిద్ధ వాక్కులు. శ్రీపాద శ్రీవల్లభావతారము అతి త్వరలోనే యీ భూమిమీదకి ఆకర్షించబడునని పెద్దలు సెలవిచ్చుచున్నారు. శ్రీదత్త ప్రభువు యిప్పుడు ఏ రూపములో సంచరించుచున్నారు? ఇప్పటికి వంద సంవత్సరముల ముందు నుండి ఈ భూమి మీద శ్రీదత్త ప్రభువు శ్రీపాద శ్రీవల్లభ రూపమున తిరుగుచున్నారని వినవచ్చుచున్నది. మీరు నన్ను కోరికనేదయినా కోరుకొమ్మనిరి. నాకు శ్రీపాద శ్రీవల్లభ రూపమును చూడవలెనని కోరికగానున్నది.” అని అడిగెను.
ఈ మాటలను వినిన అవధూత భువనములు కంపించునంతగా వికటాట్టహాసము చేసిరి. సుమతీ మహారాణికి తన చుట్టుప్రక్కలనున్న సమస్త విశ్వమును క్షణములో అదృశ్యమైనట్లు తోచినది. ఎదురుగా 16 సంవత్సరముల వయస్సుగల సుందరబాలుడు యతి రూపమున ప్రత్యక్షమై “అమ్మా! నేనే శ్రీపాద శ్రీవల్లభుడను. నేనే దత్తుడను. అవధూత రూపమున ఉండగా శ్రీవల్లభ రూపమును చూపించమని నీవు కోరితివి. ఆ కోర్కెను తీర్చుటకు శ్రీవల్లభునిగా నీకు దర్శనమిచ్చుచుంటిని. శ్రీవల్లభ రూపముననున్న నన్ను నీవు ఏదయినా కోరిక కోరుకొనవచ్చును. నీవు నాకు అన్నమును పెట్టితివి. ప్రతిగా ఏదయినా వరమీయవలెనని కోరికగా ఉన్నది. లోకమునందలి జనులు సంకల్పరూపముగా పాపకర్మలను చేయునప్పుడు పాపఫలితములను పొందుదురు. సంకల్ప పూర్వకముగా పుణ్య కర్మలను ఆచరించిన పుణ్యఫలితములు సిద్ధించును. ఏ రకమయిన కామ్యములు లేకుండ పుణ్య కర్మలనాచరించుట ఆకారమ అనబడును. ఇది సుకర్మ దుష్కర్మ కాదు. అకర్మవలన పుణ్యము పాపము అనునవి లేని మరియొక ఫలితము యీయవలసి వచ్చుచున్నది. అది భగవదధీనమై ఉందును. అర్జునుడు అకర్మ చేయుట వలననే శ్రీకృష్ణుడు కౌరవులను చంపమనెను. అట్లు చంపుట వలన పాపము రాదనీ భావము. కౌరవ సంహారము భగవన్నిర్ణయము. మీ దంపతులు విశేషమైన అకర్మను చేసిరి. అందువలన లోక హితార్థమైన ఫలితమును ఏదో ఒకటి కలుగజేయవలసి ఉన్నది. సంశయరహితురాలవయి కోరికను తెలుపుకొనుము. తప్పక అనుగ్రహించెదను.” అని పలికెను.
శ్రీపాద శ్రీవల్లభ రూపమున దత్తుని దర్శనానంతరము సుమతీ మహారాణికి కలిగిన సంకల్పం
ఆ దివ్య మంగళ విగ్రహమును చూచి సుమతీ మహారాణి వాని పాదములపై బడి నమస్కరించెను. శ్రీపాద శ్రీవల్లభులు సుమతీ మహారాణిని లేవనెత్తి “అమ్మా! బిడ్డ కాళ్లపై తల్లిపడుట అసంబద్ధమైన విషయము. బిడ్డకు ఆయు:క్షీణము కూడాను. ” అనెను. అంతట సుమతి, “శ్రీపాద శ్రీవల్లభ ప్రభూ! నీవు నన్ను అమ్మా అని పిలచితివి. కావున నేను తల్లిననియూ, నీవు బిడ్డవనియూ అంగీకరించితివి. నీది సిద్ధ వాక్కు గనుక ఆ మాటనే నిజము చేయుము. నీవు మాకు పుత్రునిగా జన్మించవలసినది.” అనెను. అంతట శ్రీచరణులిట్లనిరి. “తధాస్తు! ఇపుడు నీవు దర్శించిన ఈ శ్రీపాద శ్రీవల్లభ రూపముననే నేను నీకు జన్మించెదను. తల్లి బిడ్డ పాదములపై బడుట బిడ్డకు ఆయు:క్షీణము. నేను ధర్మకర్మ సూత్రములకు వ్యతిరేకముగా నడువను గనుక 16 సంవత్సరముల వరకు మాత్రమే మీ బిడ్డగా జీవించెదను.” అనెను. అందులకు సుమతి, “అయ్యో! ఎంతటి అపచారము కలిగినది. 16 సంవత్సరముల వరకు మాత్రమేనా ఆయుష్షు!” అని విలపించదొడగెను. అందులకు శ్రీచరణులిట్లనిరి. “అమ్మా! 16 సంవత్సరముల వరకు మీరు చెప్పినట్టే నడచుకొందును. ‘వర్షే షోడశే ప్రాప్తే పుత్రం మిత్రవదాచరేత్’ అని ఉన్నది. 16 సంవత్సరముల వయస్సు వచ్చిన పుత్రుని మిత్రుని వలె భావించవలెను గాని ఆంక్షలను విధింపరాదు. నన్ను వివాహము చెసుకొనవలసినదని నిర్భంధించరాదు. నేను యతినై యథేచ్ఛగా విహరిన్చుటకు అనుజ్ఞ నీయవలెను. నా సంకల్పమునకు వ్యతిరేకముగా మీరు నిర్భంధించిన నేను మీ యింటనుండువాడను గాను. ” అని పలికి వెంటనే వడివడిగా పయనమై వెడలిపోయెను.
సుమతీ మహారాణి నోట మాటరాక కొంతసేపు అట్లే యుండెను. జరిగిన వృత్తాంతమును సుమతి తన భర్తకు వివరించెను. అంతట అప్పలరాజశర్మ, “సుమతీ! విచారింపకుము. శ్రీ దత్తుడు యీ ప్రకారముగా మనయింటికి బిక్షకువచ్చునను విషయమును మీ నాయన సూచన ప్రాయముగా యింతకు ముందే తెలిపియుండెను. శ్రీ దత్తుడు కరుణాసముద్రుడు. శ్రీపాద శ్రీవల్లభ జననము కానిమ్ము. తదుపరి మనము ఆలోచించుకొనవచ్చును.” అని పలికెను. అప్పలరాజు యింటికి అవధూత వచ్చెనను వార్త ఊరంతయునూ ప్రాకెను. పితృదేవతలకు అత్యంత ప్రముఖమైన యీ మహాలయ అమావాస్య రోజున బ్రాహ్మణులు భోజనము చేయుటకు ముందే అవదూతకు భిక్ష యివ్వబడెనను విషయము చర్చించబడుచుండెను. శ్రీ బాపన్నావధానులు గారిట్లనిరి. “శ్రీపాద శ్రీవల్లభ జననము అందరూ అనుకొనుచున్నదే! అవధూతకు సాష్టాంగ ప్రణామము చేయుట విహితమే! అందువలన సుమతి యొక్క దోషము ఏమీలేదు. బిడ్డగా జన్మించినపుడు సాష్టాంగము పడుట ఆయు:క్షీణకరము గాని, అవధూత వేషమున ఉన్నప్పుడు సాష్టాంగము చేయుట తప్పు విషయము కాదు.” ఈ విషయమై పీఠికాపుర బ్రాహ్మణ్యము ఈర్ష్య వహించి యుండెను. అందులో నరసావధానులు అను పండితుడు చాల ఈర్ష్యను కలిగియుండెను. అమావాస్య రోజున అందరునూ పితృ కార్యమున నిమగ్నమై యుందురు. భోక్తల యొక్క విషయము గడ్డు సమస్య అయ్యెను. శ్రీ బాపనార్యులు మాత్రము అప్పలరాజు యింట ఎట్టి ఆటంకమును కలుగదని సెలవిచ్చెను. శ్రీ రాజశర్మ కాలాగ్ని శమనుని ధ్యానమున నుండెను. ఇంతలో భోక్తలుగా నుండుటకు మువ్వురు అతిథులు వచ్చిరి. పితృ కార్యము నిరాటంకముగా సాగిపోయెను.
నాయనా! శంకరభట్టు! ఆ రోజున వైశ్యులకు వేదోక్త ఉపనయనమునకు అధికారమున్నదా? లేదా? అను విషయము ప్రధాన చర్చనీయాంశమైనది. బ్రాహ్మణ పరిషత్తు సమావేశమైనది. బంగాళ దేశము నందలి నవద్వీపము నుండి ఆశుతోషుడను పండితుడు పాదగయా క్షేత్రమునకు వచ్చెను. అతనివద్ద అత్యంత ప్రాచీనమైన నాడీగ్రంథములుండెను. అతడు కూడా పండిత పరిషత్తునకు ఆహ్వానింపబడెను. శ్రీ బాపనార్యులు యిట్లు సెలవిచ్చిరి. నియమనిష్ఠలతో బ్రాహ్మణులు, క్షత్రియులు, వైశ్యులు సమానముగానే ఉన్నారు. కావున వీరికి వేదోక్త ఉపనయనము ధర్మవిహితమే! తక్కువగల వర్ణముల వారెవరైన ఉపనయనము కోరిన యెడల పురాణోక్తముగా చేయవచ్చును. జ్ఞానసిద్ధిని పొందుటకు కులము, లింగము, వయస్సు అనునవి ఆటంకములు కాదు. సిద్ధ పురుషులలో వైష్యమునులు కూడా కలరనియూ, లాభాదుడను వైశ్యమహర్షి దత్తానుగ్రహము వలన సిద్ధుడయ్యెననియు, లాభాదమహర్షి దయ ఉన్న యెడల మానవుడు చేయు ప్రతి పనియండును లాభాదులు కలగుననియూ వక్కాణించెను.
ఈ విధమున నిర్ణయము నరసావధానులు అను పండితునికి బాధాకరమయ్యెను, నరసావధానులు పిడివాదము చేయుటలో నేర్పరి. అతనికి భగళాముఖీ దేవతా ఉపాసన కలదు. ఆ దేవతను అతడు ప్రతీరోజు అర్చిన్చును. వాడమునకు ముందు అతడు తన ముఖమును ప్రక్షాళనము చేసుకొని, భగళాముఖీ మంత్రమును చదువుకొనును. తదుపరి వాదమునకు దిగును. ఆ సమయమునందు అతనిని నిర్జించుట అసాధ్యము. శ్రీ బాపనార్యులు అనేక కోట్ల గాయత్రీ మంత్రమును జపించిన పుణ్యాత్ములు. వారిరువురును ఘర్షనోపేతమైన వాదములకు ఏనాడునూ దిగలేదు. నరసావధానులు ముఖ ప్రక్షాళనము చేసికొని మంత్రమును జపించుకొనెను. శ్రీపాద శ్రీవల్లభులు బహు చిన్న వయస్సు నుండియు మాతామహులతో అత్యంత సాన్నిహిత్యము కలవారు. అందువలన బ్రాహ్మణ పరిషత్తు సమావేశాములప్పుడు కూడా వారు తాతగారితో వచ్చుచుండిరి. ముద్దులొలుకు ఆ పసిబాలుని ఎవ్వరునూ ఆటంకా పరచువారు కారు. ఈ రోజున నరసావదానులకు శ్రీ వల్లభులు సభలో నుండుట అయిష్టముగా నుండెను. మహా పండితుల సభకు పిల్లవాడు వచ్చుట నరసావధానులకు తప్పుగా తోచెను. భగళామంత్రమును చదువుకొని వాదమునకు ఉపక్రమింపబోవుచూ శ్రీపాదులనుద్దేశించి నీవేళ వచ్చితివని అడిగెను. అందులకు శ్రీపాదులు “తాతా! నీవు పోమ్మనిన యెడల పోయెదను. నాకేమి? నేను స్వేచ్ఛాజీవిని! బాలకుడను.” అనెను. నరసావధానులు శ్రీపాదుల వారిని పొమ్మని గర్జించిరి. శ్రీ రాజశర్మ తన కుమారుని తీసుకొని వెడలిపోయెను. వాదమునాకు ఉపక్రమింపబోయిన నరసావధానులకు వాక్కు రాదాయెను. అతడు నోరెంత పెకలించినను నోటమాట రాలేదు. ఇదంతయును గమనించుచున్న ఆశుతోషుడు సంబరముగా నవ్వెను. సభలో శ్రీ బాపనార్యుల మాట చెల్లెను. వైశ్యులకు వేదోక్త ఉపనయనము నిర్ణయింపబడెను.
ఆశుతోషుని వద్దనున్న నాడీగ్రంధముల గురించి చర్చ జరిగెను. నాదీగ్రంధము నందు సాంద్రసింధు వేదమునందు చెప్పబడిన గణితము ప్రకారమే శ్రీపాద శ్రీ వల్లభుల జననము నిర్ణయింపబడవలెనని సూచించబడెను. శ్రీపాదులు గణేశ చతుర్థి నాడు ఉషఃకాలములో సింహలగ్నము నందు చిట్టా నక్షత్రమున తులారాశిలో జన్మించినట్లు నిర్ణయించబడినది. శ్రీపాడులవారి గురించి చెప్పిన దానిలో వారు శ్రీదత్తావతారులనియూ, వారి చరణములయందు సర్వ శుభ లక్షణములు కలిగి యుండుటచే శ్రీపాద శ్రీవల్లభ నామము వారికి సార్థక నామధేయమనియూ, వారి జన్మకుండలిని ఎవ్వరికినీ యీయరాదనియూ, అది కాలవశమున త్రిపురదేశము నందలి అక్షయకుమారుడు అను జైనమతస్థుని వంశీకుల నుండి శ్రీ పీఠికాపురమునకు చేరుననియూ, అదంతయునూ దైవలీల ప్రకారము జరుగుననియూ తెలుపబడెను.
ఆశుతోషుడు శ్రీపాదవల్లభుల దర్శనమునకు వారి గృహమునకు పోయెను. శ్రీవల్లభులిట్లనిరి. “ఈ రోజు చిత్తా నక్షత్రము. నా జన్మ నక్షత్రమునాడు ఎవ్వరైననూ నన్ను ఆరాధించిన యెడల నేను మిక్కిలి సంప్రీతుడనయ్యెదను. నీవు నిష్కల్మష భక్తితో వచ్చితివి గనుక నిన్ను అనుగ్రహించుచున్నాను. నీకేమి కావలయునో కోరుకొమ్మనెను.” అంతట ఆశుతోషుడు “ప్రభూ! నరసావధానులు భగళాముఖీ ఆరాధకులనీ తెలిసినది. వారినాశ్రయించి అంబికను దర్శింపవలెనని తలంచితిని. నా కోరిక అడియాస అయ్యెను. వారియందు అంబిక కినుక వహించినదని నెను గ్రహించితిని.” అనునంతలో శ్రీపాదులిట్లనిరి. “అతడు ఆరాధించు అంబికను నేనే! నన్ను పొమ్మని చెప్పినంతనే అప్పటివరకు నరసావధానులు సూక్ష్మ శరీరమును అంటిపెట్టుకొని యున్న అంబిక నాలో లీనమయినది. నేను సర్వదేవీ దేవతాస్వరూపుడను. అంబిక దర్శన భాగ్యము పొందుము.” అని వారు ఆశుతోషునకు శ్రీ భగళాంబికగా దర్శనమిచ్చెను. సంతుష్టుడైన ఆశుతోషుడు శ్రీచరణుల ఆదేశము మేరకు పెనుశిలకోన (పెంచలకోన – నెల్లూరు జిల్లా ) అరణ్యము నందలి కణ్వమహర్షి తపోభూమికి పయనమయ్యెను. కణ్వమహర్షికి సంబంధించిన వాజసనేయి శాఖలో మహారాష్ట్ర దేశమున తిరిగి అవతరించెదనని తెలిపెను. తిరిగి నేను అవతరించినపుడు నిన్ను అనుగ్రహించెదను. నా ముఖ్య శిష్యులలో నొకడుగా నీవుందువు. నాయొక్క అద్భుతలీలలను కనులారా గాంచెదవు. వెనువెంటనే ప్రయాణము కమ్మని హెచ్చరించెను.
శ్రీపాద జన్మసమయమున గోచరించిన అద్భుత దృశ్యములు
అంతట నేనిట్లంటిని. “అయ్యా! మీరు కనులారా గాంచిన శ్రీపాదుల వారి లీలలను మరికొన్నింటిని తెలిపి నన్ను ధన్యులజేయుడు.” అప్పుడు తిరుమలదాసు “అయ్యా! శంకరభట్టూ! నరసావధానులు గార్కి బాపనార్యులపై కోపము వచ్చెను. ఏదో ఒకరీతిన వారిని అవమానింపదలచెను. తనకు భగళాముఖీ దేవత అనుగ్రహము లేకుండా పోవుటకు బాపనార్యులే కారణము అని అతడు తలపోసెను. ఏదో తాంత్రిక ప్రయోగమున బాపనార్యులు తన మంత్రసిద్ధిని హరించెనని ప్రచారము చేయసాగెను. నాడీ గ్రంధములు శ్రీపాద శ్రీవల్లభ అవతారమును గూర్చిన వివరములు అతనిని మరింత బాధింపసాగెను. నాడీగ్రంధములు విశ్వసనీయములు కావనియూ, మత్స్యభుక్కు అయిన బంగాళీ బ్రాహ్మణునకు బాపనార్యులు అన్నము పెట్టుట అనాచారమనియూ వాదింపసాగెను. మనుష్యమాత్రుడు ఎవ్వడునూ పూర్ణబ్రహ్మము యొక్క అవతారము కాజాలడనియూ, పసిబాలుడైన శ్రీపాదుడు సర్వాంతర్యామిత్వము, సర్వజ్ఞత్వము, సర్వశక్తిత్వము కలిగిన దత్తప్రభువు కాజాలడనియూ వాదించసాగెను. శ్రీపాదుల వారు అత్యంత పసిప్రాయము నుండియూ ప్రణవమును ఉచ్ఛరించుటయూ, ఉయ్యాలలో పసిబాలుడుగా ఉన్నప్పుడు కూడా సంస్కృత భాషలో శాస్త్ర ప్రసంగము చేయగలుగుటయూ, వయస్సునకు తగని అసాధారణ ప్రజ్ఞాపాటవములు ప్రదర్శించుటయూ, ఎవరైనా వేదపండితుడైన బ్రాహ్మణుడు ఆశరీరిగా ఉండి యీ బాలుని శరీరమును ఆసరాగా చేసుకొని మాట్లాడుచుండెననియూ ప్రచారము చేయదొడగెను. శ్రీ కుక్కుటేశ్వరాలయము స్వయంభూ దత్తుడే నియమైన వరప్రదాట అనియూ, బాలుని దత్తస్వరూపముగా భావించుట తప్పనియూ ప్రచారము చేయదొడగెను. శ్రీపాద శ్రీవల్లభులు జన్మించినపుడు మూడుతలల నాగుబాము 18 రోజుల పాటు వారిని ఎక్కడ పరుండబెట్టిననూ పడగ పట్టుచుండెడిది. వారు మాత్రు గర్భము నుండి జ్యోతి స్వరూపముగా వెలువడిరి. పుట్టిన ఉత్తర క్షణముననే సుమతీ మహారాణి సొమ్మసిల్లిపోయెను. పురుటిగదిలో నుండి మంగళ వాయిద్యములు వినబడుచుండెను. కొంతసేపటికి ఒక అదృశ్య వాణి అందరినీ పురుటిగది నుండి బయటకు పొమ్మని హెచ్చరించెను. శ్రీపాదుల వారి సన్నిధికి నాల్గువేదములు, 18 పురాణములు, మహాపురుషులు, జ్యోతిస్వరూపులై ఏతెంచిరి. పవిత్ర వేదమంత్రములు బయటకు వినబడుచుండెను. కోతసేపతి తరువాత నిశ్శబ్ద మావరించెను. ఈ అద్భుత సంఘటన బాపనార్యులకు కూడా అగమ్యగోచరముగను అయోమయముగను ఉండెను.
శ్రీపాదుని బాల్యలీలలు
శ్రీపాదుల వారు జన్మించి ఒక సంవత్సరము పూర్తి కావచ్చుచుండెను. నెలల బాలుడిగా ఉన్నప్పుడు కూడా వారు తాతగారైన బాపనార్యులతో పండిత పరిషత్తు సమావేశములకు హాజరగుచుండెడివారు.
శ్రీచరణులు నెలల బాలుడిగా ఉన్నప్పుడు కూడా స్వేచ్ఛగా నడచి వెళ్ళుటయూ, శాస్త్రప్రసంగములను చేయుటయూ, చిత్రవిచిత్రములైన లీలలను చేయుటయూ జరుగుచుండెడిది. ఎవరో మహా పండితుడు మరణించిన తదుపరి యీ బాలునిలో ప్రవేశించి యీ రకములయిన పనులను చేయుచుండెననియూ, బాలునికి తగిన వైద్యము చేయించక బాపనార్యులు మరియు రాజశర్మయు వానిని దత్తావతారమని తప్పుగా భావించుచున్నారనియూ, యిది అంగీకార యోగ్యము కాని విషయమనియూ పీఠికాపురవాసులు తలపోయుచుండిరి. పీఠికాపురము పాదగయాక్షేత్రాముగా ఉన్న కారణమున పితృదేవతలకు ప్రధానమైన క్షేత్రముగనుకనూ, పీఠికాపురములో విగతాత్మలతో సంభాషించగల తంత్రవేత్తలు ఉండుట వలననూ యీ రకములైన వాదములకు బలము చేకూరుచుండెను. నేను మాల్యాద్రిపురము నుండి వచ్చిన కారణమున శ్రీ బాపనార్యుల వారి ఇంట్లోని దుస్తులను, శ్రీ రాజశర్మ గారి యింట్లోని దుస్తులను నేను ఉతుకుచుండెడి వాడను. నరసావధానులు గారింటి బట్టలను ఉతుకు చాకలి వృద్ధుడై మరణించెను. వానికి ఒక్కడే కుమారుడు. అతడు కోకనదమని పిలువబడు వాయసపుర అగ్రహారము (కాకినాడ) నకు వలసపోయెను. అందువలన నరసావధానులు గారింటి బట్టలను ఉతుకుతకు నన్ను నియమించిరి. చిన్నతనము నుండియూ బాపనార్యుల కుటుంబముతో సాన్నిహిత్యము వలన నేను కొంత శుభేచ్ఛ కలిగినవాడుగా మార్పునోన్దితిని. నాలో ఆధ్యాత్మిక జ్యోతి వెలుగసాగెను. నరసావధానులు గారి బట్టలను నేను స్వయముగా ఉతుకక నా పెద్ద కుమారుడైన రావిదాసును ఉతకమని చెప్పితిని. ఏ రోజయిననూ నేను నరసావధానులు గారిని చూచినా యెడల నా కడుపులో వికారము జనించి అన్నము కూడా తినలేని పరిస్థితికి వచ్చుచుంటిని. నేను శుభేచ్ఛ కలిగిన కుటుంబముల వారి బట్టలను మాత్రమె ఉతకగలుగుచుంటిని.
తిరుమలదాసుపై శ్రీపాదుల వారి దివ్యానుగ్రహము
రావిదాసు నా పెద్ద కుమారుడు. నా మొదటి భార్య కొడుకు. నరసావధాన్లు గారి బట్టలను నేను ఉతుకకుండ రావిదాసు చేత ఉతికించేవాడను. ఈ విషయము ఎట్లో నరసావధాన్లు గారికి తెలిసినది. వారు తమ బట్టలను నన్నీ ఉతకమని శాసించిరి. పెద్దల శాసనము శిరోధార్యము కదా! నేను శ్రీపాద నామస్మరణము చేయుచూ వారి బట్టలను ఉతికితిని. రావిదాసు వాటిని వారి యింటికి తీసుకొని వెళ్ళెను. అదేమీ చిత్రమో గాని, ఆ యింటిలోని వారికి ఎవ్వరికినీ ఏమీ కాలేదు కాని నరసావధాన్లు గార్కి మాత్రమూ నేను ఉతికిన బట్టలను ధరించినంతనే ఒళ్లంతయూ, తేళ్ళు, జెర్రెలు పాకినట్లుండెను. ఆయన శరీరము నిప్పులమీద పెట్టినంత బాధ కలిగించు చుండెను. అది మామూలు వస్త్రముగా కాక అగ్నివస్త్రముగా ఉండెను. నరసావధానులు నన్ను పిలిపించిరి. నేను ఎదియో క్షుద్రవిద్యతో మంత్రశక్తిని తమ వస్త్రముల లోనికి ప్రవేశపెట్టినాననియు యిటువంటి నీచమైన పనికి శిక్ష విధింప బడుననియు తెలియజేసిరి. న్యాయాధికారి వద్దకు ఫిర్యాదు తేబడెను. న్యాయాధికారి నన్ను నిర్దోషిగా తేల్చెను. నాయనా! శంకరభట్టూ! శ్రీపాదుల లీలలు అచింత్యములు. నేను న్యాయాధికారి వద్దనుండి యింటికి వచ్చిన తరువాత కొంతసేపటికి శ్రీచరణులు 16 సంవత్సరముల నవయవ్వన రూపమున వచ్చిరి. శ్రీపాదులు పుట్టినప్పటినుండియూ తనకు యిష్టమొచ్చిన వయసులో భక్తులకు దర్శనమిచ్చుచుండిరి. శ్రీ చరణుల లీలలతో ప్రత్యెక సంబంధము కలవారాలకు యిది అత్యంత సహజముగా తోచును. నేను సంభ్రమాశ్చర్యములతో “అయ్యా! మీరు ఉత్తమ బ్రాహ్మణ వంశమున జన్మించినవారు. రజకులు ఉండు పేటకు వచ్చుట ఉత్తమము కాదు.” అని అంటిని. దానికి శ్రీపాదులు “ఓయీ! నరసావధానులు ఎవరనుకొంటివి. వారు చాకలి మూట అంత పాపమును నిట్టిన పెట్టుకొని జీవన యాత్ర చేయుచున్న రజకుడు. రాజకుడవైన నీవు బ్రహ్మజ్ఞానము కొరకు తపించే ఉత్తమ బ్రాహ్మణుడవు. అందుచే నేను ఇక్కడకు వచ్చుట అసంగతము కాదు కదా!” అనిరి. అంతట నేను శ్రీ చరణుల పాదములపై బడి వెక్కి వెక్కి ఎద్చితిని. శ్రీ చరణులు అమృత దృష్టితో చూచుచూ నన్ను తమ దివ్య హస్తములతో లేవనేట్టిరి. వారి దివ్య హస్తములను నాపైనుంచిరి. అంతట నాకు నా గత జన్మనంతయునూ గుర్తుకు వచ్చినది. నాలోని యోగాశాక్తులు చలనావస్థను పొందినవి. కుండలినీ శక్తి జాగృతమవ సాగినది. శ్రీపాదులు నెమ్మదిగా అడుగులో అడుగు వేసికోనుచూ అంతర్ధానమయిరి.
నరసావధానులు తన యింటిలో తోటకూరను పెంచుచుండెడివారు. వారి ఇంతనుండేది తోటకూర అత్యంత రుచికరమైనది గా ప్రతీతి. ఎంత అరచి గీపెట్టిననూ ఎవ్వరికినీ వారు తోటకూర యిచ్చేదివారు కారు. ఎవరినుండి అయిననూ తనకు విశేష ప్రతిఫలము ఉన్నాడని తోచిన యెడల మాత్రమే వారికి తోటకూరను యిచ్చెడివారు. శ్రీపాదులు తన తల్లిని తోటకూర వండిపెట్టమని కోరెను. అదికూడా నరసావధానులు గారింటి నుండి తెమ్మనేను. ఇది అసంభవమైన విషయముగా కనపడ సాగెను. తాతగారైన శ్రీ బాపనార్యులిట్లనిరి.”నాయనా! శ్రీపాదా! రేపు ఉదయమున నీవే స్వయముగా నరసావదాన్లు తాతగారిని తోటకూర యిమ్మని కోరవలసినది. నేను నిన్ను ఎత్తుకుని వారింటి వద్దకు వెళ్ళెదను. ఒకవేళ నరసావధాన్లు తోటకూర యివ్వని పక్షమున యింక నీవు ఆ విషయమై పట్టు పట్టరాదు.” దానికి శ్రీపాదులు అంగీకరించిరి. ఉదయముననే బాపనార్యులు వారు శ్రీపదుని ఎత్తుకుని నరసావధాన్లు యింతివద్దకు వచ్చుచుండిరి. పెద్దలను గౌరవించ వలెననియూ వారి ఆశీస్సులను పిల్లలు కోరుకో వలయుననియూ బాపనార్యులు చెప్పిరి. శ్రీపాదులు వల్లెయనిరి. నరసావధానులు వీధి అరుగు పైనుండెను. వారికి చాల పొడవైన శిఖ (పిలక) ఉండెడిది. అప్పుడే క్షురకుడు వచ్చి వారికి క్షురకర్మ చేయు ప్రయత్నములో నుండెను. తాతగారి భుజములపై ఎక్కి కూర్చున్న శ్రీపాదులు, నరసావధాన్లుగారి వైపు చూచి చేతులు జోడించి నమస్కరించెను. ఈ హఠాత్ సంఘటనకు నరసావధాన్లు నివ్వేరపోయిరి. శ్రీపాదుల తీక్షణ దృష్టి నరసావధానుల వారి శిఖపై పడెను. అప్రయత్నముగా నరసావదానుల వారి శిఖ ఊది క్రింద పడిపోయెను. శిఖ దానంతట అది ఎట్లు ఊడిపోయినదో అర్థము గాక వారు అయోమయస్థితిలో నుండిరి. అపుడు శ్రీ చరణులు తన తాతగారితో “తాతా! నరసన్న తాతకు అత్యంత ప్రియమైన శిఖ దానంతట అదే ఊడిపోయెను. ఇప్పుడు నేను వారికి అత్యంత ప్రేమ పాత్రమైన తోటకూర గురించి అడిగిన పక్షమున ఏమి బాగుండును? అసలే మహా దుఃఖముతో ఉన్న నరసన్న తాత ను నేను యింకా ఎందుకు బాధపెట్టవలెను? మనము మన యింటికి పోవుదము.” అనిరి. ఆ తరువాత శ్రీపాదులు తనకు తోటకూర కావలెనని ఎన్నడు అడుగలేదు.
శ్రీపాదులు తనకు నమస్కరించుటలో జరిగిన మోసము నరసావధానులకు తెలియవచ్చెను. వారు ధ్యానములో కూర్చున్నప్పుడే వారినే పోలిన వర్చస్వి అయిన ఒకానొక వ్యక్తీ వారిలో నుండి బయల్వెడలెను. నీవెవ్వరివి? ఎక్కడకు పోవుచున్నావని నరసావధానులు అతనిని అడిగెను. అంతట ఆ వర్చస్వి, “నేను నీలో ఉన్న పున్యశారీరమును. నీవు యింతదాక ఎన్నోమార్లు వేదములు పఠించితివి. స్వయంభూ దత్తుని ఆరాదిన్చిటివి. సాక్షాత్తు ఆ దత్తుడే శ్రీ వల్లభునిగా అవతరించినపుడు అవమానించితివి. నీవు నీ శిఖ మీదను, నీ తోటకూర మీదను ఉన్న ప్రేమాభిమానములలో లక్షాంశమైనను శ్రీ వల్లభుని యందు ఉన్న యెడల నీ జన్మ కడతేరి ఉందును. మోహము క్షయిన్చుతయే మోక్షము. నీవు మొహపాశములచే బద్ధుడవయి ఉన్నావు. నీకు ఆనతి కాలములో దరిద్రాదశ రాబోవుచున్నది. దానిని నివారించుటకే శ్రీపాదులు నీ నుండి శాకదానమును కోరిరి. వారు కోరినట్లు నీవు తోటకూరను సమర్పించి ఉన్న యెడల నీకు రాబోవు దారిద్ర్యదశ నిర్వీర్యము చేయబడటమే గాక ఐశ్వర్యము కూడా అనుగ్రహింపబడి ఉండెడిది. అటువంటి అవకాశమును నీవు చేజేతులారా పోగొట్టుకున్నావు. అయిననూ శ్రీపాదులు కరుణా సముద్రులు. వారు ఈ అవతారమును గుప్తపరచి మరియొక అవతారమును ధరింపనున్నారు. నీవు ఆ సమయమున దారిద్ర్య బ్రాహ్మణుడిగా జన్మించేడవు. అప్పుడు కూడా నీవు నీ యింటిలో తోటకూరను పండించెదవు. సరి అయిన సమయము ఆసన్నమయినపుడు నీ పుణ్యరూపమైన నేను నీ శరీరములోనికి ప్రవేశించేడను. తదుపరి శ్రీచరణులు నీ యింటికి వచ్చి నీవు ప్రేమతో వండించి పెట్టిన తోటకూరను భుజించి నీకు ఐశ్వర్యమును ప్రసాదించెదరు. శ్రీపాదులు నమస్కరించినది నీకు కాదు. నీలోని పుణ్య స్వరూపమైన నన్ను తమలోనికి ప్రవేశించమని ఆనతి. కావున యిప్పుడు మాత్రము నేను నిన్ను వదిలి వెళ్ళిపోవుచున్నాను. శ్రీపాదుల చేత నమస్కరింప బడుట వలన నీలోని పుణ్య రూపమైన నన్ను పోగొట్టుకున్నావు. ఇంకా మిగిలినది నీలోని పాపపురుషుడు మాత్రమే.” అని పలికి అతనిలోని పుణ్య పురుషుడు శ్రీపాదుల వారిలో కలిసిపోయెను.
అప్పటినుండి నరసావధాన్లు జీవన పరిస్థితులు క్షీణించ సాగెను. అతని మాటను లేక్కచేయువారు లేకపోయిరి. పూర్వము అతనిలో ఉన్న వర్చస్సు యిప్పుడు మరుగాయెను. పీఠికాపురం గ్రామములో విషూచి(కలరా) ప్రబలెను. అనేకమంది జనులు మరణించసాగిరి. జలదోశము వలన క్రిములవ్యాప్తి జరుగుచుండెననియూ, ఇది అంటురోగముగా వ్యాప్తి చెందుచుండెననియూ వైద్యులు తెల్చిరి. భయవిహ్వలులైన జనులు ఈ మహమ్మారి నుండి తమను రక్షించ వలసినదనియూ, జనహితార్థము శాస్త్రములలో చెప్పబడిన ఉపాయములను అన్వేషించి సత్వరమే తగు చర్యలను గైకొన వలసినదనియూ బాపనార్యులను ప్రార్థించిరి.
బాపనార్యులు అంతర్దృష్టితో అవలోకించి యిది జలదోశము వలన కాదనియూ, వాయుమండలము నందలి కాలుష్యమువలన అనియూ తెలిసికొనిరి. శ్రీ బాపనార్యులు చెప్పుండి వైద్య శాస్త్ర విషయములకు వ్యతిరిక్తమనియూ, అందువలన ఆమోద యోగ్యము కాదనియూ వైద్యులు నిర్మొహమాటముగా తెల్పిరి.
జనులు గ్రామదేవతకు రకరకముల జంతుబలులు, వివిధములయిన పూజలను చేయసాగిరి. తాంత్రికులు జంతుబలులను విశ్వసించెదరు. జంతుబలి చేయుట వలన ఆ జంతువులోని జీవశక్తి అనగా ప్రాణశక్తి బలవంతముగా విడుదల కాబడును. మంత్రోచ్ఛాటనము వలన ఆ ప్రాణశక్తి బలియిచ్చు వ్యక్తికి వశమగును. ప్రాణశక్తిని వృద్ధి పొందించుటకు యోగప్రక్రియలున్నవనియు, సాత్వికారాధనా పద్ధతులు అనేకములున్నవనియూ, గ్రామదేవతను ప్రసన్నము చేసుకొనుటకు సాత్విక పద్ధతులను అవలంబించా వచ్చుననియూ బాపనార్యులు సెలవిచ్చిరి. అయిననూ జనులు జంతుబలిని యిచ్చుట మానరైరి. శ్రీపాదవల్లభులయందు, వారి దివ్యలీలల యందు విశ్వాసము గల కొందరు శ్రీ చరణుల వారిని ఈ విషయమై అడిగిరి. అంతట శ్రీ చరణులు గ్రామదేవతను బలిని కోరవద్దని తాను ఆదేశించినట్లును, ఆ గ్రామదేవత శ్రీపాదుల వారి ఆజ్ఞ మేరకు సముద్ర స్నానము చేయుటకు వెళ్ళెననియూ, కేవలము పాలపొంగళ్ళు సమర్పించిన, రక్షా కాలికారూపము శాంతిన్చునని ఈ విషయమును గ్రామ ప్రజలకును, పరిసర గ్రామ ప్రజలకును తెలియపరచుటకు చర్మకారునొకని పిలిచి చర్మవాయిద్యముతో దండోరా వేయమని చెప్పవలసినదియూ తెలియజేసిరి. దండోరా ఎవరిచేత వేయించమందురని అడుగగా విషూచి సోకి రోగగ్రస్తుడైన వెంకయ్యతో నా మాటగా చెప్పమని చెప్పిరి.
శ్రీ వల్లభుల వారి విశ్వాసులు వెంకయ్య వద్దకు పోయిరి. వెంకయ్య మరణాసన్న స్థితిలో ఉండెను. శ్రీ చరణుల వారి ఆజ్ఞను తెలుపగా అతడు మూర్ఛిల్లెను. ఒక గడియసేపటికి ప్రక్రుతిస్థుడై సంపూర్ణ ఆరోగ్యవంతుడయ్యెను. ఈ వార్తా పీఠికాపురములో బహుధాచర్చనీయాంశమయ్యెను. వెంకయ్య చేత దండోరా వేయించాబడెను.
శ్రీ బాపనార్యులు జలముతో నిండిన పెద్ద పాత్రను తన సన్నిధిలో ఉంచమని చెప్పిరి. విషక్రిములను సంహరించుటకు తగిన మంత్రములను ఉచ్ఛరించిరి.ఆ విషక్రిములు తపతపమని శబ్దము చేయుచూ వాయుమండలము నుండి వచ్చి జలపాత్రలో పడినవి. వాయుమండలము నందలి కాలుష్యము హరించబడెను. విషూచి మహమ్మారి పీఠికాపురమును వీడిపొయెను.
పీఠికాపురము నందలి జనులు యీ సంఘటనను రకరకములుగా వ్యాఖ్యానించిరి. నరసావదాన్లు యింట చేయబడిన గారెలలో విషము పొరబాటున చేరినదనియూ, భోక్తల అదృష్టము వలన వారు రక్షించ బడిరనియూ, అయితే గోవు మాత్రము విష ప్రభావమున మరణించెననియూ, నరసావదానులకు గోహత్యా పాతకము కూడా చుట్టుకొనుననియూ వ్యాఖ్యానించసాగిరి. ఇటువంటి వ్యాఖ్యలు నరసావదానులకు చాలా బాధను కలిగించుచుండెను. గోవు శ్రీపాదునికి ప్రదక్షిణము చేసి మరణించుట వలన శ్రీచరణులు అసాధారణమైన దైవాంశ కలవారని చాలా మంది భావించసాగిరి. రాజశర్మకు కొంత ఆయుర్వేద వైద్యములో ప్రవేశముండుట వలన నరసావధానులు కోరిక మేరకు రాజశర్మ అతనికి వైద్యము చేయుచుండెను. రాజశర్మ నరసావధానులు యింటికి పోవునపుడల్లా శ్రీపాదులు కూడా తన తండ్రితో వెళ్ళుచుండెను. రాజశర్మ ఎంత గొప్ప వైద్యుడయిననూ నరసావధానులు ఆరోగ్యము కుదుట పడలేదు సరిగదా మరింత క్షీణించెను. ఒక రోజున నరసావధానులు మరణించెను.
పీఠికాపురములో వదంతులు, పుకార్లు, వక్రభాష్యములు, అసత్యమును సత్యముగాను, సత్యమును అసత్యముగాను నిరూపించు ప్రయత్నములు మెండుగానుండెడివి. రాజశర్మ సదుద్దేశ్యముతో వైద్యము చేసెను. అయితే అతని ప్రయత్నము సఫలము కాలేదు. జనన మరణములు దైవాధీనములు గదా! నరసావధానులు ఏదో ఒక తాంత్రికుని తంత్ర ప్రయోగమున మరణించెనని కొందరు తలపోసిరి. మరి కొందరు నరసావధానులు వారియండున్న ద్వేషము కొలది రాజశర్మ అతనికి సరి అయిన వైద్యము చేయలేదనియూ, మరియొక వైద్యునిచే వైద్యము చేయించిన బ్రతికి యుండెడి వాడనియూ తలపోసిరి. మరికొందరు శ్రీపాద శ్రీవల్లభులు దత్తావతారమని భావించుట అవివేకమనియూ, ప్రతీరోజూ శ్రీవల్లభులు నరసావధానుల యింటికి వెళ్ళుచున్ననూ వారు మరణించుట వలన శ్రీపాదుడు కూడా సాధారణ బాలకుడే అనియూ భావించిరి. విషప్రయోగమున గోవు మరణించుట వలన నరసావధానులు కూడా గోహత్యా మహాపాతకము వలన మరణించెననియూ, ఆ యింటిలో మరికొన్ని శవములు శ్మశానమునకు చేరవలసి యుండుననియూ, గోహత్యా పాతక నివారనమునకు బ్రాహ్మణులకు భూరి దానధర్మములను చేయించవలెననియూ, బంగారు గోప్రతిమను బ్రాహ్మణులకు దానమీయవలెననియూ, ఒక మండలము మహా శాంతి హోమములు జరిపి ప్రతిరోజూ ఆ మండల కాలమంతయునూ బ్రాహ్మణ సమారాధానము చేయవలెననియూ తీర్మానించిరి. పైన చెప్పిన కార్యక్రమములను జరిపించుటకు నరసావధానుల యావదాస్థిని తెగనమ్మవలసివచ్చును. ఇది కూడా కుటుంబ సభ్యులకు ఆశనిపాతము వంటి విషయము.
నరసావధానుల శవమును దహన క్రియల కొరకు శ్మశానమునకు కొంపోవసాగిరి. రాజశర్మ శ్రీపాదులు, బాపనార్యులు అందరునూ నరసావధానుల కుటుంబ సభ్యులను పరామర్శించిరి. నరసావధానుల భార్య శ్రీపాదుల వారి చేతులను పట్టుకొని, “నాయనా! చిటికెడు పసుపుకుంకుమల కోసం ఎంత దూరమయిననూ పేరంటమునకు వెళ్ళెడి దానను. నీవు దత్తుడవే అయినచో, మీ నరసన్న తాతను బ్రతికించుట అసాధ్యమా?” అని విలపించెను. అమృత హృదయులైన శ్రీపాదులు తమ దివ్య హస్తములతో ఆమె కన్నీరును తుడిచి మౌనముగా నుండిరి. శవయాత్ర ప్రారంభమాయెను. రాజశర్మ, శ్రీపాదులు, బాపనార్యులు అందరూ శవయాత్రలో పాల్గొనిరి. నరసావధానుల పెద్ద కొడుకు చితికి నిప్పు అంటించు ప్రయత్నములో నుండెను. శ్రీపాదుల వారి కండ్ల నుండి రెండు కన్నీటి బొట్లు రాలెను. మేఘ గర్జన స్వరముతో శ్రీపాదులు యిట్లనిరి. “ఆహా! చచ్చిన తండ్రికి కొరివి పెట్టు కొడుకును చూచితిని గాని బ్రతికియున్న తండ్రికి కొరివి పెట్టు కొడుకును చూడలేదు.” అంతట అందరునూ నిశ్చేష్టులయి చూచుచుండిరి. శ్రీపాదులు మెల్లగా చితిపై నున్న నరసావధానుల భ్రూమధ్యమును తన బొటన వ్రేలితో తాకి తిరిగి తమ భ్రూ మధ్యమును తాకిరి. నరసావధానులుకు చైతన్యము రాసాగెను. శవయాత్రకు తన శవముతో కలిసివచ్చిన వారందరితోటి నరసావధానులు శోభాయాత్రగా యింటికి తిరిగివచ్చెను. శ్రీపాదులు అతని భ్రూమధ్యమును తాకుట వలన అతనికి కర్మసూత్రము యొక్క సూక్ష్మంశము అవగతము కాసాగెను. తన యింటనున్న గొడ్డుఆవు తన తల్లియని వారికి బోధపడెను. తన యింట్లో పడియున్న ముసలి ఎద్దు తన తండ్రియని తెలిసెను. వారిద్దరూ తన నాయనమ్మను తాతను ముసలితనములో సరిగా చూడని కారణమున యీ రకమైన హీనజన్మ నొంది తనకు ఊడిగము చేసిన విషయము బోధపడెను. మరణావస్థ లో నున్న గోమాత శ్రీపాదుల వారిని తన క్షీరమును గ్రోలవలసినందని ప్రార్థించినట్లును మరు జన్మములో గొడ్డు ఆవుగా జన్మించినపుడు నీ క్షీరము గ్రోలెదనని శ్రీపాదులు అభయమిచ్చినట్లును అతనికి స్పష్టముగా గోచరమాయెను. తనకు తాంత్రిక ప్రయోగము చేసిన తాంత్రికుడు కొలది కాలములోనే మరణించు నట్లును, మరు జన్మమున అతడు బ్రహ్మరాక్షసుడు కాగా సన్యాసి వేషమున నున్న శ్రీచరణులు అతనిని అనుగ్రహించినట్లును, సూక్ష్మలోక సంగతులను అతడు గ్రహించ సాగెను. తను కూడా మరుజన్మమున సన్యాసి వేషముననున్న శ్రీపాదుల వారిచే అనుగ్రహించాబడి విశేష ఐశ్వర్యముతో కూడియున్నట్లును, తన యింట శ్రీచరణులు తోటకూరతో వండిన వంటకములను భుజించి, తన స్వహస్తాములతో తోటకూరను పీకిపారవేసి బంగారు నాణెములతో నిండిన బిందెలను ప్రసాదిన్చినట్లును అతడు భవిష్యత్తును స్పష్టముగా చూచెను.
శ్రీచరణుల లీలలు అనితర సాధ్యములు. ఈ లీలలతో పోల్చదగినవి వేరొకటి కానరావు.
శ్రీవల్లభుల వారు నరసావదానులకు మరియు అతని భార్యకు చేసిన హితోపదేశమును, వారిని అనుగ్రహించిన విధానమును రేపు నీకు తెలియజేసెదను. ఈ రోజున మనము శ్రీపాద శ్రీవల్లభ స్మరణ చేయుచూ కొంతసేపు భజన కార్యక్రమములలో గడిపేదము గాక. వారి నామస్మరణ జరుగుచోట శ్రీచరణులు సూక్ష్మరూపమున సంచరించెదరు. ఇది అక్షర సత్యము.
తిరుమలదాసు వంటి సద్భాక్తునితో సాంగత్యము లభించినందులకు నేను అమందానందముతో పరవశించితిని.
శ్రీపాద శ్రీవల్లభులకు జయము జయము!
sripada charitamrutam Telugu
previous post
